چارچوب سکولاریزه شده استعمارزدایی نتوانسته است رهایی واقعی را برای ستمدیدگان به ارمغان بیاورد.

میلیون‌ها غیر فلسطینی در خیابان‌های قاره آمریکا، اروپا و سایر قاره‌ها علیه جنگ رژیم صهیونیستی بر مردم غزه تظاهرات کرده‌اند و هزاران دانش آموز در سراسر جهان نیز خشم خود را از اشغال وحشیانه و کشتار جمعی ابراز کرده‌اند. 

طغیان‌های اخیر مخالفت‌ها علیه سیاستمداران در رویدادهای عمومی در سراسر ایالات متحده و سایر مکان‌ها نیز میزان تحقیر جهان را نشان می‌دهد.

این صداها و اعتراضات علیه جنگ قطعاً افکار عمومی جهانی را تغییر داده است و رژیم صهیونیستی هر ظاهر خوبی را که قبلا داشت از دست داده است.  با این حال، کسانی که در موقعیتی هستند که کشتار غزه را متوقف کنند، سرسختانه به این ادعا پایبند هستند: 《 اسرائیل حق دارد از خود دفاع کند.》

بنابراین برای ایجاد تغییر یا تغییر عمده در سیاست چه می‌توان یا باید انجام داد؟  جامعه مسلمانان به سهم خود چه کاری می‌تواند انجام دهد؟ بدون شک اقدامات مدنی و ایستادگی در برابر ظلم ضروری است. اما آنها تاکتیک‌های کوتاه مدت و به دور از یک استراتژی جامع هستند.

[ آنچه من پیشنهاد می‌کنم نگاهی جدی به رویکرد بلندمدت رهایی است که مبتنی بر آیات قرآن است که به ما مسلمانان راهنمایی روشنی می‌دهد. ]

اولین رهنمود مهمی که باید به آن توجه کرد این است که قرآن از هنر هنرمند در صورتی که در جامعه و امور جامعه تأثیری نداشته باشد، چشم پوشی نمی‌کند. سوره شعرا در آیات ۲۲۵ تا ۲۲۶ از شاعرانی سخن می‌گوید که «در همه وادی‌ها» خیال می‌گردند و «آنچه را انجام نمی‌دهند می‌گویند».  در شرایط امروزی، معادل این گونه شاعران یا به طور کلی هنرمندان، دانشگاهیان «برج عاج» هستند که هنر و تلاش فکری آنها با واقعیت و مشارکت مدنی سازگار نیست.

قرآن استثناء کرده و شاعرانی را که ایمان آورده‌اند، عمل صالح انجام داده و هنرشان را به عمل واقعی تبدیل می‌کند، «تحسین» می‌کند. آنها همچنین خدا را بسیار یاد می‌کنند و از این رو با حق زندگی می‌کنند و هنگامی که به مظلوم ظلم می‌شود به دنبال استیضاح هستند.

دومین رهنمودی که در قرآن می‌یابیم، ایده ایجاد و ترویج مشارکت علمی حتی در مواجهه با مبارزات مدنی است.

آیه ۱۲۲ در پایان سوره توبه (۹) می فرماید: «بر مؤمنان شایسته نیست که همه با هم بیرون آیند و (در راه خدا) بجنگند. اگر فقط گروهی از هر گروه (در عقب بمانند) و برای درک دین (از طریق مطالعه و تحقیق) تلاش کنند تا بتوانند مردم خود (که بیرون می‌روند و می‌جنگند) هنگام بازگشت به سوی آنها نصیحت کنند تا آنها (فعالان) ) ممکن است به خوبی توصیه شود و اقدامات احتیاطی انجام شود.

این یک فراخوان آشکار برای یک وظیفه دوگانه برای جامعه مسلمانان است که منعکس کننده تقسیم کار و فعالیت جمعی است. یک بخش می‌تواند مسئول حفظ صلح و عدالت در سرزمین باشد و دیگری می‌تواند به یادگیری و تحقیق بپردازد – یعنی نوشتن، تحقیق و تدوین خط‌مشی از طریق مؤسسات آموزشی، اتاق‌های فکر و سازمان‌های غیردولتی.  سپس این محققان و دانشگاهیان به سیاستگذاران و قانونگذاران توصیه می‌کنند که قوانینی را که مشمول اجتهاد و سیاست (سیاسه) است، اصلاح و تغییر دهند.

همانطور که ما از مسلمانان می‌خواهیم که در کوتاه‌مدت به اقدام مستقیم بپیوندند، قرآن از ما می‌خواهد که به خاطر طول عمر مسلمانان از مؤسسات دانشگاهی و تحقیقاتی حمایت مالی و حمایت کنیم.

انتهای پیام %

نویسنده: حمیدرضا عبدالمنافی